Rozdział VIII (Jakub Kochanowski)

      Brajan wpadł w ciemną otchłań jeziora i poczuł,że jest mu bardzo zimno. Uświadomił sobie wtedy, że to już koniec przygody i że nigdy nie odnajdzie zaginionego rodzeństwa Iwana. Ostatnie co poczuł, zanim wciągnął go wir, to że jakaś magiczna siła nie pozwala mu utonąć, tylko ciągnie w bezpieczne miejsce…

                                                       

                                                               ***

      Chłopiec nie wiedział, jak długo spał, ale kiedy się ocknął, zobaczył nad sobą piękną kobietę.

- Kim jesteś? - zapytał Brajanek.

- Jestem Anna - odpowiedziała kobieta.

- Ta Anna, o której słyszałem? Zaginiona dziewczyna wujka Czesia? Jak to możliwe, że żyjesz pod wodą?

- To długa historia - odpowiedziała Anna - Jak pewnie wiesz, wyszłam z domu na poszukiwanie moich dzieci, ale po drodze zgubiłam swoje cetro, które mnie chroniło i wskazywało drogę. Było ciemno, potknęłam się i wpadłam prosto do jeziora, które ma silne wiry, a na dodatek okazuje się, że jest wielkim portalem. Bez mojego cetro jestem tutaj uwięziona. Nie wiem nawet czy moje dzieci jeszcze żyją…

- Oczywiście, że tak!! - wykrzyknął Brajanek - Wyruszyliśmy całą rodziną, żeby was odnaleźć: ja, Dżes, Iwan i Karyna. Po drodze znaleźliśmy listy. Myśleliśmy, że zostawiają je twoje dzieci, dając nam wskazówki.

- Co jest w tych listach? - zapytała Anna.

- Różne rzeczy np.: informacje, ostrzeżenia, ale też wiadomość, że nie chcą, żeby ich szukać….

         Chłopiec wiedział, że czas się żegnać. Domyślał się, jak bardzo pozostali martwią się o niego. Podziękował Annie za uratowanie życia i zapewnił, że zrobi wszystko, aby nie tylko znaleźć jej dzieci, ale też sposób, żeby ją uwolnić.

                                                             ***

Nagle wielki wir wód Czarnego Jeziora uniósł go w górę i wyrzucił na brzeg…...